احمدرضا عابدزاده
-
مارادونا؟ خدا عابدزاده را نگه دارد
مارادونا بی‌گمان تک‌ملیتی نیست. او به گردن همه فوتبال‌دوستان دنیا حق دارد اما طبیعتا بیشترین سهم را از این اسطوره، خود آرژانتینی‌ها می‌برند. ژست و پز و افتخارش هم مال آنهاست. حتی دست خدا هم برای قهرمان کردن آلبی‌سلسته از آستین دن‌دیگو بیرون آمد. من اما ترجیح می‌دهم بعد از همه مرثیه‌ها در سوگ مارادونا، برای سلامتی و طول عمر آن لبخند دلربا بر صورت احمدرضا عابدزاده دعا کنم؛ برای رهبر تیمی که خودجوش‌ترین شادی خیابانی و سراسری مردم این کشور را در همه این سال‌ها رقم زد.
-
نه؛ تو عابدزاده نبودی!
مشکل اینجاست که بوسنیچ «عابدزاده» نبود. همه چیز در مهارت‌های فنی خلاصه نمی‌شود که البته دروازه‌بان ایران از این نظر هم چیزی کم نداشت. عابدزاده بمب روحیه بود ... بی‌خود نیست که سرمربی استرالیا در پایان مسابقه خیلی کوتاه گفته بود: «به دروازه‌بان‌شان باختیم. دروازه‌بان‌شان...»
-
«امیر، پسر احمد» یا "احمد، پدر امیر"؟
امیر عابدزاده وارد مرحله‌ای شده که می‌تواند جای عقاب آسیا را در دروازه تیم ملی ایران تصاحب و یاد پدرش را برای هواداران قدیمی فوتبال ایران زنده کند.
-
عابدزاده: خیال پدرم از حضور من در دروازه تیم ملی راحت بود
امیررضا عابدزاده می‌گوید از اعتماد به نفس بالای پدرش در هر شرایط، انرژی می‌گیرد و به همین دلیل هم خیال پدرش در بازی با بوسنی راحت بود.
-
پدر یا پسر؟ کدام گلر بهتری است؟
درخشش امیر عابدزاده در لیگ پرتغال باعث شده این سوال هم مطرح شود که او دروازه‌بان بهتری است یا پدرش؟